«Boxe Boxe Brasil»
από το Centre chorégraphique national de Créteil et du Val-de-Marne / Compagnie Käfig
 
Σκηνοθεσία/Χορογραφία: Mourad Merzouki
Μουσική σύνθεση: Quatuor Debussy and AS’N
Σκηνικά: Benjamin Lebreton σε συνεργασία με Mourad Merzouki
Κοστούμια: Emilie Carpentier
Φωτισμοί: Yoann Tivoli,Re-adapted:Cécile Robin
Κατασκευή σκηνικού: Patrick Lerat
Ζωγραφική: Camille Courier de Mèré και Benjamin Lebreton
Χειριστής κονσόλας φωτισμού: Fabrice Sarcy, Amélie Verjat (εναλλάξ)
Χειριστής κονσόλας ήχου: Capucine Catalan, Cécile Robin (εναλλάξ)
Βοηθός ενδυματολόγου: Pierre-Yves Loup Forest
Βοηθός φωτιστή: Nicolas Faucheux και Julie-Lola Lanteri-Cravet.  
Διευθυντής σκηνής: Jeanne Putelat, François Michaudel (εναλλάξ)
Παραγωγή: Centre chorégraphique national de Créteil et du Val-de-Marne / Cie Käfig
Με την υποστήριξη των Quatuor Debussy
 
Επί σκηνής:
 
Χορευτές: Diego Alves Dos Santos γνωστός ως Dieguinho, Cleiton Luiz Caetano De Oliveira, Aguinaldo De Oliveira Lopes γνωστός ως Anjo, Helio Robson Dos Anjos Cavalcanti, Geovane Fidelis Da Conceição, Diego Gonçalves Do Nascimento Leitão γνωστός ως White, Wanderlino Martins Neves γνωστός ως Sorriso, Jose Amilton Rodrigues Junior γνωστός ως Ze, Alexsandro Soares Campanha Da Silva γνωστός ως Pitt.
 
Κουαρτρέτο εγχόρδων: Quatuor Debussy – Christophe Collette, Marc Vieillefon, Vincent Deprecq, Cédric Conchon
 
 
Πρόσθετα μουσικά στοιχεία και συντελεστές: Antonio Pinto και Jaques Morelenbaum : A Carta de Dora - Giuseppe Verdi / Emanuele Muzio : Luisa Miller - Marc Mellits : Prometheus, quatuor n°4, αποσπάσματα από τις κινήσεις 5, 6 και 7 - Heitor Villa-Lobos : 1st quatuor, 2^η κίνηση, Brincadeira - Antonio Carlos Jobim-Luiz Bonfa : Manha de Carnaval - Rolfe Kent : θέμα του Dexter - Leo Brouwer : un dia de noviembre - Astor Piazzolla : Escualo - Joseph Haydn : quatuor op. 33 n°5, largo e cantabile - AS’N : σύνθεση βασισμένη σε ένα θέμα του Astor Piazzolla - Astor Piazzolla : Chador – AS’N : πρωτότυπη σύνθεση  - AS’N-Dorian Lamotte-Seok Woo Yoon : Flamenco - Anton Dvorak : quatuor op. 96 « américain », lento
Ενορχηστρώσεις: Matteo Del Soldà, Thibault Lepri, Robin Melchior, Nicolas Worms
 
Συμπαραγωγή βίντεο: 24 Images
Σκηνοθεσία βίντεο: Mohamed Athamna

Mourad Merzouki

Γνώρισα αυτούς τους νεαρούς Βραζιλιάνους χορευτές στη Μπιενάλε Χορού της Λυών, το 2006. Οι προσωπικές τους αφηγήσεις με άγγιξαν βαθιά, θυμίζοντάς μου πώς συνειδητοποίησα ως έφηβος, ότι ο χορός ήταν το κλειδί για να βρω τη θέση μου στην κοινωνία. Όλοι τους οδηγούνται από μια ισχυρή απόφαση να κάνουν κάτι με τις ζωές τους, προσεγγίζοντας τους άλλους. Σύντομα φάνηκε καθαρά η επιθυμία τους για δημιουργία. Έτσι γεννήθηκε το «Agwa», το 2008. Από τότε, εξελίχτηκε σε μια απίστευτη καλλιτεχνική και ανθρώπινη περιπέτεια: ταξιδεύουν στον κόσμο για πολλά χρόνια, διαδίδοντας παντού το πάθος τους για τον χορό, με απεριόριστη ενέργεια.
 
Σήμερα αναλαμβάνω μια νέα πρόκληση, οδηγώντας τους πιο βαθιά στην εξερεύνηση της κίνησης και του συνδυασμού ειδών τέχνης. Επί πλέον, είναι για μένα χορογραφική πρόκληση να συνδυάσω την κίνηση αυτών των Βραζιλιάνων χορευτών με το έργο «Boxe Boxe» (παραγωγή του 2010) που γράφτηκε για άλλου τύπου σώματα, και να προσαρμόσω τον χορό τους σε ένα νέο μουσικό θέμα, που επεξεργαστήκαμε ξανά με τη συνεργασία του κουαρτέτου Debussy. Η επαναπροσέγγιση μιας δημιουργίας είναι μια συναρπαστική άσκηση: αντιστέκεσαι στο εφήμερο, αποδεικνύεις ότι ο χορός είναι μια ζωντανή τέχνη που προσαρμόζεται σε διάφορους τύπους σωμάτων και ενέργειας, διευρύνεις την απόλαυση της παράστασης.
 
Είναι ένα ελπιδοφόρο δώρο και χαίρομαι που το προσφέρω μαζί με τους συνταξιδιώτες.
 
Ως συνέχεια του καλλιτεχνικού πρότζεκτ που κάνω εδώ και 20 χρόνια, αυτή η νέα εκδοχή είναι μέρος ενός ευρύτερου δυναμικού ανοίγματος προς τον κόσμο και αποκαλύπτει για άλλη μια φορά τη δύναμη που έχει ο χορός να υπερβαίνει κάθε όριο.
 

Λίγα λόγια από τους Κουαρτέτο Debyssy
 
Στον πρώτο γύρο, όλες οι προκαταλήψεις πιάστηκαν στα σκοινιά του ρινγκ: οι συγχορδίες των βιολιών «δάμασαν» τα βήματα των χορευτών και οι χιπ χοπ φιγούρες «κατοίκησαν» τις νότες.
 
Ο δεύτερος γύρος, εξ ίσου απρόβλεπτος: πώς θα προσεγγίσουν οι μουσικοί τους ήχους μιας άλλης ηπείρου, πώς θα μεταδοθεί η βραζιλιάνικη ενέργεια μέσα από τον ήχο των συγχορδιών που παίζουν τα όργανα;
 
Το στοίχημα είναι συναρπαστικό διότι ο δεύτερος γύρος δεν είναι απλό copy-paste του πρώτου, αλλά αποτελεί μια εντελώς νέα μουσική ατμόσφαιρα, έτσι ώστε ο συνδυασμός συγχορδιών και σωμάτων να ξαναγίνει τέλειος, με χρώμα αντάξιο των πιο ωραίων κομματιών της σάμπα. Ας ξεκινήσει το πάρτι!

Mourad Merzouki
 
Μεγάλη μορφή στη σκηνή της χιπ-χοπ από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο Mourad Merzouki εργάζεται εκεί όπου διασταυρώνονται πολλά διαφορετικά είδη. Στην έρευνα που κάνει πάνω στον χορό της χιπ-χοπ, προσθέτει τσίρκο, πολεμικές τέχνες, καλές τέχνες, βίντεο και ζωντανή μουσική. Χωρίς να απομακρύνεται από τις ρίζες του κινήματος χιπ-χοπ, δηλαδή από την κοινωνική και γεωγραφική καταγωγή του, με αυτή την διαθεματική προσέγγιση, ανοίγει νέους ορίζοντες και αποκαλύπτει νέες πρωτότυπες οπτικές.
 
Σε ηλικία 7 χρονών, ο Merzouki εκπαιδεύτηκε στη σχολή τσίρκου του Saint-Priest, στα ανατολικά προάστια της Λυών, ενώ παράλληλα έκανε και πολεμικές τέχνες. Στα 15 του, εμπνευσμένος από την κουλτούρα της χιπ-χοπ, στράφηκε στον χορό. Λίγο αργότερα, ο Merzouki άρχισε να κάνει δικές του χορογραφίες· σύντομα, το 1989, σχημάτισε την πρώτη του χορευτική ομάδα Accrorap, με τους Kader Attou, Eric Mezino και Chaouki Saïd. Με αυτή την ομάδα, ο Merzouki συνέχισε να αναπτύσσει τη δική του προσωπική εκδοχή της χιπ-χοπ κινησιολογίας, ενώ παράλληλα εξερευνούσε και άλλα είδη χορού με τους συγχρόνους του Maryse Delente, Jean-François Duroure και Josef Nadj.
 
Στη Biennale χορού της Λυών το 1994, η ομάδα Accrorap ανέβασε την παράσταση «Athina» και κέρδισε επαίνους επειδή έφερε το χιπ-χοπ από τον δρόμο στη σκηνή, πράγμα που της άνοιξε τον δρόμο για διεθνείς παραστάσεις. Σε μια παράσταση σε προσφυγικό καταυλισμό της Κροατίας, ο Merzouki διέκρινε τη δύναμη που έχει ο χορός για την επικοινωνία και την έκφραση συναισθημάτων.
 
Το 1996, ο Merzouki αποφάσισε να ιδρύσει δικό του θίασο. Τον ονόμασε «Käfig» (που σημαίνει «κλουβί» στα αραβικά και στα γερμανικά), όπως λεγόταν το εναρκτήριο του κομμάτι, θέτοντας έτσι έναν συμβολικό τόνο που, παραδόξως, απεικονίζει τον ανοιχτό του χαρακτήρα και την άρνησή του να περιοριστεί σε ένα συγκεκριμένο ύφος χορού.
 
Μεταξύ 1996 – 2006, ο Merzouki δημιούργησε 14 έργα που εξερευνούσαν τον κόσμο του χορού μέσα από ένα πλήθος υφών.
 
Από τον Ιανουάριο του 2006, σχεδίασε ένα νέο κέντρο δημιουργίας και χορογραφικής ανάπτυξης, αφιερωμένο στον χορό χιπ-χοπ. Εκεί έκανε και το φεστιβάλ Karavel. Το «Pôle Pik», στην πόλη Μπρον, άνοιξε στο κοινό το 2009.
 
Από τον Ιούνιο του 2009, ο Merzouki είναι διευθυντής του Centre chorégraphique national de Créteil et du Val-de-Marne, όπου δουλεύει πάνω σε ένα καλλιτεχνικό πρότζεκτ που αξιοποιεί «τον χορό ως παράθυρο στον κόσμο». Ενώ δημιουργεί και παρουσιάζει νέα έργα, ο Merzouki παρέχει επίσης υποστήριξη σε ανεξάρτητες χορευτικές ομάδες και νέους θιάσους, ενώ ασχολείται και με την εκπαίδευση και την ευαισθητοποίηση σχετικά με τον χιπ-χοπ χορό, οργανώνοντας συναντήσεις που προωθούν την τέχνη της χορογραφίας. Το 2013, οργάνωσε το φεστιβάλ Kalypso, προσφέροντας στις ομάδες χιπ-χοπ χορού της περιοχής του Παρισιού ένα υψηλότερο επίπεδο δημόσιας προβολής της δουλειάς τους.
 
Τον Μάρτιο του 2016, ο Merzouki διορίστηκε καλλιτεχνικός σύμβουλος του Pôle en Scènes της Μπρον, όπου ένωσε τα Pôle Pik, Espace Albert Camus και Fort, προς ενίσχυση του κοινού τους στόχου για εκπαίδευση, δημιουργία και προώθηση των παραστατικών τεχνών. Έχει παραμείνει πιστός στις καλλιτεχνικές του πεποιθήσεις, δημιουργώντας γέφυρες ανάμεσα στα καλλιτεχνικά είδη και ανοίγοντας διάφορους χώρους σε ένα ευρύτερο κοινό.
 
Ο Mourad Merzouki είναι μέλος της επιτροπής υποστήριξης της χορογραφικής τέχνης του γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού (DRAC Île-de-France) και της επιτροπής χορευτικών επιχορηγήσεων του Caisse des Dépôts.
 
Εμφανίζεται στο περίφημο βιβλίο «Who’s Who» και πρόσφατα συμπεριλήφθηκε στο λεξικό «Petit Larousse Illustré 2019».