Παραστάσεις

Hotel Good luck

Θέατρα της πόλης της Πράγας| Τσεχία

Ημ/νία έναρξης: 13-09-2021 - 08:00
Ημ/νία λήξης: 15-09-2021 - 08:00

«Hotel Good Luck»
του Alejandro Ricaño

Ο φόβος του θανάτου έχει γίνει εμμονή για τον μοναχικό ραδιοφωνικό παραγωγό Μπόμπι. Από τον υπόγειο ραδιοσταθμό του, ταξιδεύει μέσα από παράλληλα σύμπαντα, αναζητώντας αυτούς που αγάπησε και χάθηκαν. Διότι αυτό που δεν μπορεί να συμβεί σε αυτή την πραγματικότητα, μπορεί να συμβεί σε κάποια άλλη…

«Ο χρόνος ακολουθεί την πορεία του. Και κάπου μέσα της, για μια στιγμούλα μόνο, βρισκόμαστε εδώ κι εμείς. Τρομαγμένοι. Μετρώντας τις μέρες. Και τις ώρες. Και τα δευτερόλεπτα. Ξέροντας ότι κάποια στιγμή όλα θα τελειώσουν. Σκέφτομαι συχνά τους τελευταίους αποχαιρετισμούς. Τις τελευταίες στιγμές μαζί. Τα τελευταία αγκαλιάσματα. Τα τελευταία βλέμματα. Τα τελευταία δευτερόλεπτα. Και αυτά με κάνουν να πιστεύω ότι, τελικά, ο θάνατος δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση φτιαγμένη από μας. Όπως ο χρόνος και ο χώρος. Θα σβήσω το τσιγάρο μου, θα πάω για ύπνο, θα ξαναδιαβώ το πέρασμα, και εκείνοι θα βρίσκονται εκεί. Όλοι τους. Θα σταθούμε μπροστά στην ήρεμη θάλασσα, μπροστά στο Ξενοδοχείο Καλή Τύχη, νιώθοντας μια απαλή αύρα στο πρόσωπό μας. Και όλα θα ξαναγίνουν ωραία. Ακούτε το Ράδιο Parallel, σταθμό 590, είναι 12:56. Με λένε Μπόμπι. Μπόμπι Καλή Τύχη. Κι αυτή είναι η τελευταία μου εκπομπή».

Ο Μεξικανός θεατρικός συγγραφέας Alejandro Ricaño είναι γνωστός στην πατρίδα του ως η φωνή της νέας γενιάς και ως ένας ροκ σταρ του μεξικανικού θεάτρου. Ανέκαθεν εμπνεόταν από ιστορίες κακότυχων ανθρώπων στο περιβάλλον του, και δέχτηκε επιδράσεις από τους συγγραφείς Beckett, Μολιέρο, Camus και Paul Auster, καθώς και τους εικονολήπτες Wes Anderson και Paul Thomas Anderson.

Κεντρικό θέμα του έργου «Hotel Good Luck» είναι ο θάνατος, ή μάλλον, ο φόβος του θανάτου. Στη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19, το θέμα του θανάτου και της αντιμετώπισης της απώλειας αγαπημένων προσώπων φαινόταν εξαιρετικά επίκαιρο. Η κβαντική φυσική και η ύπαρξη παράλληλων συμπάντων είναι προβληματισμοί που διακατέχουν το έργο. Αυτό μας ενέπνευσε να δημιουργήσουμε μια παραγωγή που δεν θα αποτελούσε μια απλή καταγραφή θεατρικής παράστασης, αλλά θα προσπαθούσε να σκιαγραφήσει, με κινηματογραφική γλώσσα και σε πολλές παράλληλες διαστάσεις, τον εσωτερικό κόσμο του πρωταγωνιστή. Θέλαμε να δημιουργήσουμε στην κινηματογραφική οθόνη ένα φανταστικό θεατρικό κόσμο, και να δώσουμε στο κοινό πρόσβαση σε μια ζωντανή τέχνη, ακόμα και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς της απομόνωσης. Από την αρχή ακόμα, ο σκηνοθέτης Michal Dočekal χρησιμοποίησε κινηματογραφικά εργαλεία και προσπάθησε να βρει μια θεατρική γλώσσα που θα αντιστοιχούσε στην κινηματογραφική φόρμα. Το αποτέλεσμα είναι ένα πρότζεκτ στα όρια θεάτρου και κινηματογράφου, που φιλοδοξεί να αποτελέσει μια παγκόσμια καλλιτεχνική πρόταση, ένα σύγχρονο θεατρικό κείμενο που στήνεται ενάντια στον σημερινό πραγματικό και μυθοπλαστικό κόσμο.

Θέλαμε να προσφέρουμε στο κοινό όχι μόνο μια πολιτισμική εμπειρία, αλλά και έναν χώρο να σκεφτούν τους καιρούς όπου ζουν και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Επί πλέον, η παραγωγή περιέχει ελπίδα και συμφιλίωση. Τελικά, ο καθένας μας μπορεί να βρει το δικό του πέρασμα ανάμεσα στις διαστάσεις, τη δική του ονειρική χώρα, το δικό του Ξενοδοχείο Καλή Τύχη στην ακτή της θάλασσας, όπου όλα τα πράγματα θα ξαναφτιάξουν.

Γλώσσα: Τσεχικά
Υπότιτλοι: Ελληνικά, Αγγλικά

Δείτε τον χαιρετισμό των ηθοποιών εδώ.

«Hotel Good Luck»
του Alejandro Ricaño

Σκηνοθεσία: Michal Dočekal
Σκηνικά: Dragan Stojčevski
Κινηματογραφική σκηνοθεσία: Jakub Šmíd
Μουσική και Τραγούδια: Ivan Acher

Επί σκηνής:
BOBBY- Martin Donutil
ΜΗΤΕΡΑ, LILIAN- Nina Horáková
ΠΑΤΕΡΑΣ, LARRY- Tomáš Milostný

Τσεχική μετάφραση: Petr Gojda
Αγγλική μετάφραση: Jacqueline E. Bixler

Θέατρα της πόλης της Πράγας

Τα Θέατρα της πόλης της Πράγας [Prague City Theatres] είναι από τους πιο σπουδαίους πολιτισμικούς θεσμούς της πόλης, με μεγάλη ιστορία, που ξεκινά το 1950. Από το 2018, υπό τη νέα τους διοίκηση, με πρόεδρο τον Daniel Přibyl και καλλιτεχνικό διευθυντή τον Michal Dočekal, τα θέατρα της Πράγας περιλαμβάνουν τρεις κύριες σκηνές: την Rokoko, την ABC και τη σκηνή του Komedie Theatre. Επίσης, πέρα από τις παραστάσεις των σκηνών αυτών, οργανώνονται και άλλες δράσεις και παραγωγές, υπαίθριες ή σε διάφορα μη θεατρικά κτίρια. Στόχος είναι να μετατραπούν τα Θέατρα της Πόλης της Πράγας σε έναν θεατρικό θεσμό με διεθνείς διασυνδέσεις, έναν θεσμό που θα ασχολείται με σοβαρά θέματα της σύγχρονης εποχής και θα παίζει ενεργό ρόλο στην εξέλιξη του θεάτρου και της κοινωνίας στην Τσεχία και στην Ευρώπη.

Το θέατρο ABC είναι το μεγαλύτερο από τα τρία θέατρα. Ο χώρος, που χτίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’20, διαθέτει προσκήνιο και μία όμορφη αίθουσα που χωρά σχεδόν 500 θεατές στην πλατεία, στα θεωρεία και στον εξώστη της. Το ABC εστιάζει σε πιο σοβαρό ρεπερτόριο, καλώντας σπουδαίους σύγχρονους Ευρωπαίους σκηνοθέτες να ανεβάσουν σύγχρονα θεατρικά έργα, αλλά και δίνοντας νέα τολμηρή προοπτική σε κλασικά έργα.

Το θέατρο Rokoko είναι ένας μικρότερος χώρος δίπλα στην πλατεία Βέντσεσλας. Αρχικά άνοιξε το 1916 ως καμπαρέ, και είναι ένας σχετικά ζεστός χώρος στον οποίο υπάρχει πολύ άμεση επαφή ανάμεσα στη σκηνή και το αμφιθέατρο (όπου χωράνε 200 θεατές). Σήμερα το Rokoko φιλοξενεί τις πιο ψυχαγωγικές παραγωγές του θιάσου με έργα σύγχρονων θεατρικών συγγραφέων. Πρόθεσή του είναι να επιστρέψει στις ρίζες και να ανεβάζει ακριβές παραγωγές με στοιχεία καμπαρέ.

Το θέατρο Komedie εδρεύει σε ένα φονξιοναλιστικό κτίριο του 1930. Το 2018, κύριος προορισμός του δεν είναι να εξυπηρετεί τις ανάγκες του μονίμου θιάσου του, αλλά να γίνει ένας χώρος ανοιχτός για ανεξάρτητους θιάσους, συμπαραγωγές, παραστάσεις από επισκεπτόμενους τοπικούς και διεθνείς θιάσους, ειδικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ.

Άνοιξη 2020, πανδημία, λοκντάουν, η ζωή πάγωσε, η γυναίκα μου με παράτησε, δεν έχω πού να πάω, δεν έχω λόγο να πάω πουθενά, είμαι στο κρεβάτι σε ένα νοικιασμένο διαμέρισμα και σκέφτομαι τον θάνατο…

Ο διευθυντής του θεάτρου μας μού στέλνει το σενάριο του Good Luck Hotel και ζητά να το διαβάσω.

Το σενάριο μού φάνηκε πολύ κοντά στην ψυχή μου… δεν υπήρχε λόγος να κάνουμε πρόβες, τα θέατρα ήταν κλειστά, το έργο δεν ήταν στο πρόγραμμα του θεάτρου, δεν υπήρχαν πόροι για τη χρηματοδότησή του, οι ηθοποιοί δεν περίμεναν να το κάνουν πρόβα… οπότε γιατί να πάει χαμένη άλλη μία παραγωγή;

Μου φαινόταν ότι ήμασταν σαν τον πρωταγωνιστή που εκπέμπει για τον Κανένα, διότι κι εμείς κάναμε πρόβες για τον Κανένα και για το Τίποτα.

Για τους εαυτούς μας…

Ωστόσο, ίσως για αυτούς ακριβώς τους λόγους, το ευχαριστηθήκαμε πάρα πολύ.
Θα ξεπεράσουμε κάπως το βάσανο του covid, αλλά πιθανότατα δεν θα ξεπεράσουμε ποτέ εντελώς τα βάσανα του έρωτα, του θανάτου και της αιωνιότητας, τα οποία όμως ποτέ δεν θα πάψουν και να μας συναρπάζουν.