«Crash Park: The life of an island»
«Crash Park: la vie d'une île»
του Philippe Quesne
 
Σκηνοθεσία/ Σκηνικά: Philippe Quesne
Συνεργασία στην δραματουργία: Camille Louis
Κοστούμια ζώων: Corine Petitpierre
Συνεργάτιδα ενδυματολόγος: Pauline Jakobiak
Βίντεο: César Vayssié
Φωτισμός: Thomas Laigle, Mickaël Nodin
Πρωτότυπη μουσική: Pierre Desprats
Σχεδιασμός ήχου: Samuel Gutman
Τεχνική συνεργασία: Marc Chevillon, Joachim Fosset
Κατασκευή σκηνικού: Ateliers Nanterre-Amandiers
Βοηθός σκηνοθέτη: François-Xavier Rouyer
Εκτέλεση παραγωγής: Vivarium 
Παραγωγή: Nanterre-Amandiers, centre dramatique national
Με την υποστήριξη των: Fondation d’entreprise Hermès / New Settings.
Συμπαραγωγή: Théâtre National de Bretagne (Rennes), HAU Hebbel am Ufer (Berlin), Munchner Kammerspiele (Munich), Onassis Cultural Center (Athènes)
 
 
Επί σκηνής: Isabelle Angotti, Jean-Charles Dumay, Léo Gobin, Yuika Hokama, Sébastien Jacobs, Thérèse Songue, Thomas Suire, Gaëtan Vourc’h
 

Αφού σκηνοθέτησα επτά γιγαντιαίους τυφλοπόντικες στα τρίσβαθα της γης, στο «Welcome To Caveland» (2016), ονειρεύτηκα μια νέα περιπέτεια, αυτή τη φορά, σε ένα ερημονήσι. Το «Crash Park: the Life of an Island», έχει σαν θέμα ένα αεροπλάνο που χτυπιέται από την καταιγίδα και στη συνέχεια παρακολουθούμε τη ζωή των ανθρώπων που επέζησαν και βρίσκονται αποκλεισμένοι στο νησί μετά το δυστύχημα.
 
Συχνά, η ιδέα μιας παράστασης μού έρχεται καθώς σκέφτομαι τοπία ή οποιονδήποτε μικρόκοσμο όπου θα μπορούσα να τοποθετήσω τους ηθοποιούς μου -έναν τόπο όπου θα πρέπει να καταφέρουν να ζήσουν, ανεξαρτήτως συνθηκών.
 
Ως απομονωμένος και αυτάρκης χώρος στα ανοιχτά της θάλασσας, το νησί συγκεντρώνει πολλαπλούς συμβολισμούς και αποτελεί τη βάση πολλών μύθων και ιστοριών από τον Οδυσσέα και τον Ροβινσώνα Κρούσο, μέχρι τον Ιούλιο Βερν και τον Ζιλ Ντελέζ. Μέσα από τις τέχνες και τη λογοτεχνία, γίνεται τόπος έμπνευσης για πολλές ιστορίες και αφηγήσεις εξόριστων και σκηνικό για συγκεκριμένες φαντασιώσεις ή ουτοπίες. Το νησί είναι ένας τόπος πιθανοτήτων, επομένως μπορεί να εκπροσωπεί τόσο την ευτυχία, όσο και την εγκατάλειψη ή το άγχος. Μπορεί να γίνει σκηνή για έπη, δοκιμασίες ή μυήσεις. Όταν έχει κεντρική θέση σε ένα έργο, αποκτά διάφορες λειτουργίες, ανάλογα με το κυρίως θέμα. Σε ένα έργο εμπνευσμένο από τον Ροβινσώνα, εστιάζει στην απομόνωση και στην προσπάθεια επιβίωσης και διαφυγής από εκεί. Σε μια ιστορία με θέμα το κυνήγι θησαυρού, λειτουργεί ως τόπος κρυψώνας των κλοπιμαίων. Μπορεί ακόμα να είναι κρησφύγετο εγκληματιών, που απομονώνονται από τον κόσμο για να ασκούν ανενόχλητοι τις δραστηριότητές τους. Επίσης, ενδέχεται να είναι και ο τόπος μιας φανταστικής κοινωνίας –μια ουτοπία ή μια δυστοπία κ.λπ.. Όλα τα παραπάνω παραδείγματα, καθώς και πολλά άλλα, αποκαλύπτουν τη σαγηνευτική έλξη του νησιού, που αποτελεί ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για κάθε είδους έργο.
 
Με αυτό το θεματικό και σκηνογραφικό φόντο, το έργο αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια των προβών. Το «Crash Park» υπάρχει στον νου μου ως επικό έργο με πολλά τραγουδιστικά και μουσικά μέρη. Έχοντας δανειστεί στοιχεία από μιούζικαλ, αυτή η περιπετειώδης παράσταση αποτελεί ένα μελωδικό σάουντρακ για την καταστροφή και τη δυσκολία επανοργάνωσης της ζωής σε ένα νησί. Δουλεύω με την παλιά ομάδα των ερμηνευτών μου (που έχουν υποδυθεί από δράκοντες μέχρι τυφλοπόντικες) και μερικούς άλλους ‘νεοσύλλεκτους’ τραγουδιστές και μουσικούς. Είναι πιθανό να συναντήσουμε μια φανταστική μυθολογία με ζώα, γοργόνες, γιγαντιαία ερπετά και άλλα νησιωτικά πλάσματα. Στο πρώτο μέρος της παράστασης, μια ταινία καταγράφει τι συμβαίνει μέσα στο αεροπλάνο κατά τη διάρκεια της καταιγίδας. Για την ταινία, συνενώνω μια οικογένεια ηθοποιών και προσωπικοτήτων, με διαφορετικές καταβολές, θέλοντας έτσι να αποτυπώσω ένα δείγμα της εποχής μας. 
 

Philippe Quesne 
 
Ο Philippe Quesne είναι Γάλλος καλλιτέχνης, σκηνοθέτης και σκηνογράφος, γεννημένος το 1970. Σπούδασε εικαστικές τέχνες, εικαστικό σχεδιασμό και σκηνογραφία στο Παρίσι. Το 2003, ίδρυσε το Vivarium Studio ως εργαστήρι θεατρικής πρωτοπορίας και συνεργασίας ζωγράφων, ηθοποιών, χορευτών, μουσικών και ενός σκύλου. Η δραματουργία των παραστάσεων, που αναπτύσσει και σκηνοθετεί ο Philippe Quesne, βασίζεται σε μια ισχυρή διασύνδεση μεταξύ του χώρου, του σκηνικού και των σωμάτων. Τα σκηνικά γίνονται συχνά στούντιο εργασίας ή «vivaria» που αντιπροσωπεύουν έναν μικρόκοσμο.
 
Ο Philippe Quesne κυνηγά το θεσπέσιο, το μικροσκοπικό, και ωθεί στα άκρα κάποιες καθημερινές μας εμπειρίες, αλλά και τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση («Itching of the wings», «D'après Nature», «L'Effet de Serge», «La Mélancolie des Dragons», «Big Bang», «Swamp Club»κ.λπ.). Οι πολυθεματικές παραστάσεις του παρουσιάστηκαν σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ. Από το 2014 μέχρι το 2020, ο Philippe Quesne ήταν διευθυντής του Théâtre Nanterre-Amandiers σε ένα προάστιο του Παρισιού, όπου δημιούργησε τα έργα «Le Théâtre des négociations» (2015) σε συνεργασία με τον Bruno Latour, «La Nuit des taupes» (2016) και «Crash Park», «la vie d’une île» (2018). Εκτός από τη δουλειά του επί σκηνής, κάνει εγκαταστάσεις για μουσεία, καθώς και περφόρμανς και παρεμβάσεις σε δημόσιους χώρους και τοπία. Το 2018, σκηνοθέτησε την πρώτη του όπερα με τίτλο «Usher», βασισμένη σε έργο του Edgar Allan Poe με μουσική των Claude Debussy και Annelies Van Parys, στο Staatsoper Under den Linden του Βερολίνου. Από το 2019, είναι επιμελητής των γαλλικών περιπτέρων στη μεγάλη έκθεση Prague Quadrennial.
 
Έγραψε δύο έργα για το ρεπερτόριο του Münchner Kammerspiele, τα «Caspar Western Friedrich» (2016) and «Farm Fatale» (2019). Επίσης έγραψε το «Cosmic Drama» (2021) για το θέατρο Basel της Ελβετίας.