«The Metamorphosis»
«H Μεταμόρφωση»
«La Metamorfosi»
του Φραντς Κάφκα  
 
Ο Giorgio Barberio Corsetti φέρνει στη σκηνή τη «Μεταμόρφωση» του Φραντς Κάφκα, δουλεύοντας με το ίδιο πνεύμα που χαρακτηρίζει τις σκηνοθεσίες του από την αρχή της καριέρας του, σύμφωνα με το οποίο ανανεώνει διαρκώς τις παραστασιακές τεχνικές αλλά και επινοεί σκηνικές μεθόδους που διαταράσσουν την αποξένωση του θεατρικού χώρου.
 
Δημιουργημένο σε στενή σύνδεση με τις σκέψεις και τα όρια που επιβάλλει η υγειονομική κρίση, το νέο έργο του Barberio Corsetti οδηγεί για άλλη μια φορά τον σκηνοθέτη να βυθιστεί στο καφκικό σύμπαν, ακολουθώντας την τρομακτική πράξη της γραφής του, καθώς αυτή διεισδύει στο βαθύ χάσμα της κοινωνικής αποξένωσης και της κατάθλιψης. Ερευνά έτσι, τα εύθραυστα σημεία του καθενός μας, τις αγωνίες μας -πέρα από τις αναταραχές που κατά καιρούς δημιουργούνται- τοποθετώντας τα κάτω από το φως των προβολέων. Επομένως, μετά τα έργα «Description of a Struggle», «Amerika», «The Trial and The Castle», ο Corsetti επιστρέφει στο πλαίσιο μιας δημιουργικής επανάληψης, για να εξερευνήσει το έργο του μεγάλου συγγραφέα του 20^ου αιώνα μέσα από την ποιητική του, η οποία σημάδεψε αποφασιστικά την τεσσαρακονταετή καριέρα του σκηνοθέτη από την εποχή που έκανε το ντεμπούτο του στη θρυλική σκηνή Beat 72.
 
Με τη «Μεταμόρφωση», σε αυτή τη χρονική στιγμή που η ανθρώπινη επαφή περιορίζεται, ο Barberio Corsetti αφηγείται μία σωματική μεταμόρφωση, που επηρεάζει τις αισθήσεις και τη γλώσσα. Η παράδοξη αυτή μετατροπή του Γκρέγκορ σε κατσαρίδα είναι μια δυνατή αλληγορία μιας ζωής σημαδεμένης από ψυχική αναταραχή, από εντονους εργασιακούς ρυθμούς, οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις, παρεξηγήσεις και συμπτώσεις, που ενσωματώνει τα στοιχεία της τωρινής μας ύπαρξης. Μια ζωή που ενσωματώνει όλα τα στοιχεία του τρόπου με τον οποίο υπάρχουμε σήμερα και συνήθως έχει ως αποτέλεσμα την απομόνωση, την απέχθεια, την ανάγκη να μείνει κανείς κλεισμένος μέσα στο δωμάτιό του, για να παραμείνει ασφαλής και αποκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο, μέχρι την ολοκληρωτική του εκμηδένιση. Μέσα από τον λόγο του Κάφκα, υιοθετούμε την οπτική γωνία του Γκρέγκορ, ενός εντόμου που σκέφτεται σαν άνθρωπος, βιώνοντας τη σχεδόν συμπαντική, μεταφυσική κατάσταση ενός χαρακτήρα που έχει χτυπηθεί από τα δεινά της κατάθλιψης που είναι προϊόν της αποξένωσης, της ανούσιας εργασίας, των πισώπλατων μαχαιρωμάτων και της αποκοπής από  κάθε είδους κοινωνικότητα.  «Μιλώντας στο τρίτο ενικό, ο Γκρέγκορ κοιτάζει και μας μιλά για τον εαυτό του, κάνοντάς μας να δούμε την πραγματικότητα μέσα από τα δικά του μάτια», σχολιάζει ο Barberio Corsetti, «εγκαταλείποντας τον κόσμο των ανθρώπων και μεταμορφώνοντας τον εαυτό του, αποδεχόμενος ένα άλλο φανταστικό σώμα που γεννιέται μέσα στο προστατευτικό κουκούλι του κρεβατιού του». Η βασική αιτία αυτής της άρνησης του εαυτού, που προκαλείται από τη μάχη ενάντια στην ταυτότητα του ατόμου, είναι η εργασία και η υποταγή σε εξουθενωτικούς κανόνες, στην ιεραρχική ηλιθιότητα, υπό τους μακρινούς ήχους μιας τρομαχτικής γραφειοκρατίας και των πισώπλατων μαχαιρωμάτων της.
 
Γλώσσα: Ιταλικά
Υπότιτλοι: Ελληνικά,  Αγγλικά

Δείτε τον χαιρετισμό του σκηνοθέτη εδώ.