Lola Arias
 
Η Lola Arias είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης θεάτρου και κινηματογράφου, και ηθοποιός. Συνεργάζεται με άτομα διαφορετικών κοινωνικών ομάδων (παλαίμαχους στρατιωτικούς, πρώην κομμουνιστές κ.λπ.) σε καλλιτεχνικά πρότζεκτ που σχετίζονται με το θέατρο, τη λογοτεχνία, τη μουσική, τον κινηματογράφο και άλλα. Οι παραγωγές της κινούνται στα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας. Τα πιο πρόσφατα έργα της είναι τα «Futureland» (2019), «What they want to hear» (2018), «Atlas des Kommunismus» (2016) και «Minefield» (2016), στο οποίο Βρετανοί και Αργεντινοί βετεράνοι του πολέμου των Νήσων Φόκλαντ / Μαλβίνας, συγκεντρώνονται για να μοιραστούν τις εμπειρίες τους από τη μάχη αλλά και από τη μετέπειτα ζωή τους.
 
Δημιούργησε την έκθεση «Stunt Double» (2016), όπου τέσσερεις διαφορετικές εγκαταστάσεις αναδόμησαν τα τελευταία 40 χρόνια της κοινωνικοπολιτικής ιστορίας της Αργεντινής, μέσα από έγγραφα, αναπαραστάσεις, συνεντεύξεις και δημοφιλή τραγούδια. Την περφόρμανς διαρκείας «Audition for a Demonstration» (2014), που παρουσιάστηκε σε Βερολίνο, Πράγα, Αθήνα και Μπουένος Άιρες.  Το «Ways of walking with a book in hand» (2017), ένα site specific πρότζεκτ, που αφορά αναγνώστες σε βιβλιοθήκες και δημόσιους χώρους.
 
Η ταινία της «Theatre of war» (2018) επιλέχθηκε για το 68^ο φόρουμ του κινηματογραφικού φεστιβάλ Berlinale, προβλήθηκε σε πολλά κινηματογραφικά φεστιβάλ παντού στον κόσμο και κέρδισε πολλά βραβεία όπως το καλλιτεχνικό κινηματογραφικό βραβείο CICAE, το βραβείο International Confederation of Art House Cinemas και το Ecumenical Jury Award. Επί πλέον, η Arias βραβεύτηκε ως καλύτερη σκηνοθέτης στο 20^ο Φεστιβάλ BAFICI του Μπουένος Άιρες.
 
Συνθέτει και παίζει μουσική με τον Ulises Conti, και κυκλοφόρησε τα άλμπουμ «Love is a sniper» (2007) και «Those who do not sleep» (2011). Μαζί με τον Stefan Kaegi, δημιούργησαν τα πρότζεκτ «Chácara Paraíso» (2007), «Airport Kids» (2008) και «Ciudades Paralelas» (2010), ένα φεστιβάλ αστικών παρεμβάσεων σε πολλές πόλεις.
 
Εξέδωσε ποιητικά, μυθοπλαστικά και θεατρικά της έργα. Έργα της παίχτηκαν στις πιο σημαντικές θεατρικές εκδηλώσεις και αίθουσες του κόσμου, όπως: Festival d'Avignon, Wiener Festwochen (Βιέννη), Théâtre de la Ville (Παρίσι), Museum of Contemporary Art Chicago και Royal Court Theatre.
 

Η Ελένη Ευθυμίου γεννήθηκε στο Έξετερ της Αγγλίας το 1986. Μεγάλωσε στην Αθήνα. Δραστηριοποιείται ως σκηνοθέτης, ηθοποιός και τραγουδίστρια. Σπούδασε σκηνοθεσία και υποκριτική στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ., και πήρε δίπλωμα μονωδίας στην τάξη της μέτζο σοπράνο Rossitza Troeva. Τάσσεται υπέρ της ιδέας του θεάτρου ως μια συνεχούς διερεύνησης της σύνδεσης μεταξύ της ανθρώπινης κατάστασης και της κοινωνίας. Την ενδιαφέρει η χρήση του ήχου και ιδιαίτερα της μουσικής και του τραγουδιού ως εργαλεία δραματουργίας και για να το πετύχει αυτό ενσωματώνει και διασκευάζει προϋπάρχουσα μουσική ή συνθέτει η ίδια πρωτότυπα μουσικά θέματα. Πειραματίζεται με στοιχεία των εικαστικών τεχνών, του κινηματογράφου, της μυθοπλασίας και του ντοκιμαντέρ, αναζητώντας νέες αισθητικές φόρμες στο θέατρο.
 
Τα τελευταία οχτώ χρόνια συνεργάζεται σταθερά με την ομάδα νέων με και χωρίς αναπηρία Εν Δυνάμει έχοντας ολοκληρώσει μαζί τους την τριλογία «Το Άλλο το Κανονικό».
 
Ως σκηνοθέτης έχει συνεργαστεί με σκηνές της Αθήνας και της Περιφέρειας και έχει συμμετάσχει σε φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού (ενδεικτικά): Εθνικό Θέατρο, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, Εναλλακτική Λυρική Σκηνή, Θέατρο του Νέου Κόσμου, Θέατρο Πόρτα, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων, ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας, Φεστιβάλ Αθηνών, Ελευσίνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2023, Φεστιβάλ Δημητρίων, Μουσικό Φεστιβάλ Χίου, Mind The Fact, Badisches Staatstheater (Καρλσρούη), Universität Mozarteum (Σάλτσμπουργκ), Our Stage – 4. Europäisches Bürgerbühnenfestival (Δρέσδη), Bergman Festival (Στοκχόλμη), Die sieben Leben des Maximilian - Festival für aktuelles Musiktheater (Ίνσμπρουκ), Münchener Biennale – Festival für Neues Musiktheater (Μόναχο), Nowy Teatre -Instalakcje (Bαρσοβία), Φεστιβάλ MFST ITSelF (Βαρσοβία) κ.ά.